بهمن نجاریان؛ یداله زرگر؛ مهناز مهرابی زاده هنرمند؛ جمال حقیقی
چکیده
پژوهش حاضر از دو بخش همه‌گیرشناسی و ترک سیگار تشکیل شده است. ابتدا میزان شیوع استعمال سیگار در کارکنان ادارات دولتی بررسی شد و سپس اثربخشی چند روش ترک سیگار مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفتند. روش تحقیق مرحله اول، میدانی و مرحله دوم، آزمایشی میدانی بود. جمعیت پژوهشی، کارکنان ...
بیشتر
پژوهش حاضر از دو بخش همه‌گیرشناسی و ترک سیگار تشکیل شده است. ابتدا میزان شیوع استعمال سیگار در کارکنان ادارات دولتی بررسی شد و سپس اثربخشی چند روش ترک سیگار مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفتند. روش تحقیق مرحله اول، میدانی و مرحله دوم، آزمایشی میدانی بود. جمعیت پژوهشی، کارکنان ادارات و سازمانهای غیرصنعتی دولتی شهر اهواز بود. در این پژوهش از دو نمونه همه‌گیرشناسی و نمونه ترک استفاده شده است. نمونه همه‌گیرشناسی شامل 1334 نفر (1089 مرد و 245 زن) بود که از بین 26 اداره دولتی به طور تصادفی انتخاب شدند. نمونه دوم شامل 135 آزمودنی بود که از بین داوطلبان ترک سیگار، انتخاب و به طور تصادفی در یکی از 5 گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. این گروهها عبارتند از: 1) رفتاری، 2) رفتاری- آموزشی، 3) رفتاری- دارویی، 4) دارونما و 5) فهرست انتظار. در این تحقیق سه متغیر سن، سالهای مصرف سیگارو هیجان خواهی کنترل شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل یک پرسشنامه حاوی سؤالات همه‌گیرشناسی و مقیاس هیجان خواهی آرنت (1994) بودند. آزمودنیها در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یکماهه، از لحاظ تعداد مصرف روزانه سیگار مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج مرحله همه‌گیرشناسی نشان داد که 23% کارکنان مرد و 2/1% کارکنان زن به طور متوسط روزی 9 نخ سیگار مصرف می‌کنند و میانگین سن شروع مصرف سیگار 9/20 سالگی است. نتایج مرحله ترک نشان داد که روش رفتاری تأثیر معنی‌داری در ترک سیگار نداشت، ولی روشهای رفتاری- آموزشی و رفتاری- دارویی تقریباً به یک اندازه باعث ترک سیگار شدند. متغیرهای سن، سالهای مصرف و هیجان خواهی نقش تعیین کننده‌ای در کاهش مصرف سیگار نداشتند.
